Oldie but Goldie

Altijd paraat voor de brandweer van Feldkirchen: een MAN RW2, bouwjaar 1986

Wie in of om Feldkirchen, gelegen bij München, ooggetuige wordt van een verkeersongeval, zou eerst weleens een paar seconden dubbel kunnen schrikken: een van de eerste aanwezigen op de plaats van het ongeval is altijd het niet helemaal gloednieuwe hulpverleningsvoertuig MAN RW2 uit het jaar 1986. Geen reden tot zorg, zo vertelt commandant Andreas Karner van de verantwoordelijke brandweer ons in een interview. Want de 192 pk sterke oldie heeft het nog steeds onder de knie.

Uw hulpverleningsvoertuig MAN RW2 is een echte oldtimer. Welke kenmerken maken het voertuig voor u een echte brandweerklassieker?

Andreas Karner: “In ieder geval robuustheid. Het chassis en de voertuigopbouw zijn onverwoestbaar, voor zijn leeftijd is hij echt nog heel goed in orde. Voor mij een absolute bijzonderheid: hij is een van de laatste eck- of rundhaubers. Hij heeft een heel lange motorkap naar voren toe, een echte snuit. Achter het stuur van de MAN RW2 moet je die anderhalve meter aan de voorkant er altijd bijdenken, bijvoorbeeld bij het inparkeren of als de rijbaan smal wordt. Dat vereist bekwaamheid bij het rijden.” 

Willen ze bij u op de kazerne daarom graag op de MAN RW2 rijden of liever niet?

AK: “Het is in het begin inderdaad moeilijker om onze oldie te rijden. Vooral voor de jonge vrachtwagenchauffeurs die zo van de rijschool komen. Er zijn bij ons echter ook veel chauffeurs die tijdens een uitruk per se op de MAN RW2 willen rijden. Bij die groep hoor ik. Het rijgevoel – zonder de tegenwoordig gebruikelijke automatische transmissie – is niet te vergelijken. Je moet actief schakelen, vanaf 70 km/h merk je duidelijk de trillingen van de motor, die ook nog een geweldige sound heeft. Dat is nog echt vrachtwagenrijden. Daar houd ik van. Anderen vinden hem alleen maar luidruchtig. En ook het comfort in de cabine laat realistisch gezien te wensen over. De chauffeurs- en bijrijdersstoel, dat is eigenlijk alleen maar een metalen frame, beetje bekleding erover, klaar. Als je in de MAN RW2 onderweg bent, kom je erachter wat chauffeurs vroeger presteerden als ze iedere dag met zo’n machine onderweg waren.”

Hoeveel uitrukken heeft de MAN RW2 er al op zitten?

AK: “Ik zou zo schatten, bij circa 40 alarmen per jaar sinds 1986, dat hij de 1000 allang voorbij is. Hij is er bij iedere grote uitruk bij – zo is hij verantwoordelijk voor de technische hulpverlening bij ongevallen, maar hij wordt ook ingezet in situaties met chemicaliën en gevaarlijke stoffen of op het gebied van milieubescherming.”

Wat heeft hij aan boord?

AK: “In principe kun je het voertuig een rijdende werkplaats noemen. Met verschillende stukken gereedschap voor reddingsacties bij ongevallen, bijvoorbeeld om een ingeklemd slachtoffer in veiligheid te brengen. Dan is er aan boord nog een ingebouwde lier om een voertuig mee op te tillen, verder een generator en een grote lichtmast voor belichting tijdens een nachtelijke uitruk, en last but not least uitgebreid gereedschap voor het herstellen van schade door olie of gevaarlijke stoffen.”

Moet hij zorgvuldiger worden onderhouden dan nieuwe voertuigen?

AK: “Op dat punt is er geen verschil. Wat goed is: bij onze MAN RW2 kun je nog veel zelf doen, alles werkt puur mechanisch. Als bij onze ‘ouwe’ iets kleins gerepareerd moet worden, pakken we gewoon een moersleutel of een hamer en hoeven we niet speciaal naar de werkplaats om daar de boordcomputer te laten uitlezen.”

Hoelang zal de MAN RW2 nog deel uitmaken van uw eenheid, denkt u?

AK: “Nog één, twee jaar, dan is het wel uit met de actieve dienst. We zouden hem graag daarna naar het brandweermuseum in Waldkraiburg sturen om van zijn welverdiende pensioen te genieten. Zoals onze MAN RW2 is opgebouwd, dat is toch tamelijk uniek in Duitsland.”

Heb jij ook een oldie in gebruik of er een weer tot leven gewekt? Stuur ons dan je verhaal, daar maak je ons erg blij mee.