Cindy kan niet zonder vrachtwagen!
Cindy Schneppe is een toegewijde vrachtwagenchauffeur die 20 jaar geleden via bijscholing haar beroep is begonnen. Ondanks gezondheidsuitdagingen houdt ze van haar baan in het lokale transport. Ze voert campagne voor betere communicatie en gezondheidszorg in de sector en zet zich ook in voor gehandicapte kinderen en meer hartelijkheid onder collega’s via haar vereniging “Brummifahrer mit Herz”.
Als Cindy Schneppe over haar werk als beroepschauffeur praat, is het moeilijk te geloven dat ze “bij toeval in het vrachtwagenchauffeurschap terecht is gekomen”. Zo’n 20 jaar geleden kreeg de inwoonster van Thüringen, die destijds in dienst was bij een beveiligingsbedrijf, van het arbeidsbureau een aanbod voor een vervolgopleiding tot beroepschauffeur. “Ik zou dom zijn geweest als ik nee had gezegd,” zegt de 44-jarige. Ze aarzelde dus niet en haalde eerst haar autorijbewijs en daarna haar vrachtwagenrijbewijs. Met haar rijbewijs op zak reed ze een week als bijrijder met een vriend in het langeafstandstransport voordat ze zelf de weg op durfde. Leren door te doen – daar zou een groot deel van het chauffeursvak op gebaseerd zijn. En Cindy leert snel en vindt haar absolute droombaan achter het stuur. “Nadat mijn betere helft ook in het langeafstandsvervoer werkte en doordeweeks op de weg zat, heb ik daar ook voor gekozen.” Ze herinnert zich veel mooie dingen uit deze tijd, bijvoorbeeld de tochten naar en in Zweden: “Daar zijn leuke mensen en elanden,” lacht Cindy. Ze associeert een bijzonder moment met een van deze dieren, of eigenlijk een half uur dat het dier op de weg voor haar truck stond en door het raampje keek tot het uiteindelijk verder liep.
“Het is en blijft mijn absolute droombaan.”
Het grootste deel van het werk, zegt ze, is gebaseerd op de ervaring die je opdoet. Cindy zou echter graag een betere uitwisseling tussen collega’s zien – met elkaar praten zou veel dingen beter kunnen maken. Ze zou ook graag zien dat chauffeurs meer tijd en ruimte krijgen om beter voor zichzelf en hun gezondheid te zorgen. Zelf heeft ze af en toe rugklachten, maar ze laat zich er niet door uit het veld slaan. Ze zit elke dag in de vrachtwagen en rijdt lokaal transport.
De optie om niet meer in de vrachtwagen te stappen – het liefst met MAN natuurlijk – bestaat niet voor Cindy. Ze geeft niet op en zet zich zelfs in om anderen te helpen: Met haar vereniging “Brummifahrer mit Herz” (vrachtwagenchauffeurs met een hart) organiseert ze liefdadigheidsevenementen voor gehandicapte kinderen. Tijdens de kerstperiode rijdt ze ook langs rustplaatsen en verrast ze collega’s met zelfgebakken koekjes, lieve woorden en soms zelfs een knuffel. Cindy zou graag meer hartelijkheid in de sector zien en begint daar zelf ook mee.