Veilig bijgetankt

TRUCKLIFE

Trucker Michael voelt zich prima met zijn lading

Gevaarlijke lading – daar horen benzine en diesel altijd bij. Voor volbloed chauffeur Michael Kayka is het een lading als alle andere. Iedere nacht zorgt hij ervoor dat het verkeer niet stilvalt.

Als Michael Kayka vertelt over zijn werk als chauffeur bij transporten van gevaarlijke stoffen, klinkt het alsof er niets veiligers bestaat. Dat ligt enerzijds aan zijn rustige stem, maar anderzijds ook aan de ervaring en het verantwoordelijkheidsbesef dat uit al zijn woorden blijkt. Sinds 2009 is hij beroepschauffeur. Hij rijdt sinds twee jaar voor de Noord-Duitse firma Johannes Martens Tanktransporte, met tankstations als zwaartepunt. In een intensieve scholing van een week over het thema gevaarlijke stoffen heeft hij daarvoor het zogenoemde ADR-certificaat gehaald. Deze kwalificatie moeten alle chauffeurs bezitten die explosieve stoffen, radioactieve goederen en in een tankwagen vervoerde gasvormige of vloeibare goederen willen transporteren. En „het was de voorwaarde om de baan bij Johannes Martens te krijgen“, vertelt Michael.

Niet voor zwakke zenuwen

Zelf ziet hij de brandstoffen die hij transporteert als een lading zoals alle andere. Natuurlijk vragen familie en vrienden steeds weer of hij niet bang is. „Ik behandel mijn lading behoedzaam en volgens de voorschriften. Ik weet dat het gevaarlijke stoffen zijn, maar ik zeg niet voortdurend tegen mezelf: ‚Rij toch voorzichtig, anders gebeurt er iets!‘ – daar zou ik alleen maar nerveus van worden“, legt Michael uit. Hij is met zijn tankwagen bijna uitsluitend ’s nachts onderweg. 

Natuurlijk kostte het tijd om aan het nieuwe, omgekeerde ritme te wennen. Intussen heeft hij echter helemaal zijn draai gevonden in dit tijdconcept. Alleen in het weekend kost het hem soms moeite: „Overdag ben ik dan een beetje moe, omdat ik overdag wakker ben en ’s nachts slaap.“ Omdat hij lange ritten maakt, slaapt hij onderweg in zijn truck, een MAN TGX 18.500. De XLX-cabine van de vrachtwagen is voor Michael net zo goed werkplek als woonkamer en gewoon perfect voor hem. 

Perfect teamwork met de planning

Terwijl Michael overdag slaapt, plannen de disponenten zijn rit voor ’s avonds. Daarin staan de hoeveelheden aangegeven en welke producten hij moet laden. Bovendien is in het rittenschema vastgelegd bij welke tankstations hij langs moet gaan.

Tijdens zijn dienst moet Michael eerst naar het tankpark. Daar voert hij bij de aanmelding alles in de computer in wat hij nodig heeft en krijgt hij een vulbaan toegewezen. Zodra alle slangen en kabels goed zijn aangesloten, begint automatisch het vullen van de vijf compartimenten van zijn tankwagen. De wagen wordt daarbij van voren naar achteren geladen. De bedoeling daarvan is dat er, mocht er bij het vullen een probleem ontstaan en de installatie stoppen, meer gewicht op de aandrijfas van het voertuig rust. „Als ik achteraan zou beginnen en het compartiment vooraan zou leeg zijn, dan had ik het probleem dat de aandrijfas opgetild wordt en ik geen tractie meer op de weg heb, zodat ik niet meer vooruitkom“, legt Michael uit. Hij weet precies hoe zijn wagen bij ieder vulniveau reageert en hoe ermee gereden moet worden. Hij heeft daarbij ook alle vertrouwen in zijn MAN, waarmee hij altijd betrouwbaar kan rijden.

Bovendien moet hij erop letten dat de compartimenten niet te vol raken en hij slechts een maximaal aantal liters in de computer van de vulinstallatie mag invoeren. „Als ik te veel in een compartiment tank, bereikt het product de limietsensor. Die geeft een signaal aan de laadinstallatie en stopt deze automatisch.“ Hijzelf zou dan door een harde knal attent gemaakt worden op de overbelading, het bodemventiel gaat dan dicht en er volgt geen product meer. „Ik moet dan de hoeveelheid verminderen, wegrijden en eerst lossen voordat ik het compartiment opnieuw kan vullen“, maakt Michael duidelijk.

Reinheid is essentieel: na het laden en lossen moet Michael erop letten dat zich geen productresten in de armaturenkast bevinden. Pas na deze controle kan hij de rit voortzetten. De meeste uitdaging in zijn werk zit volgens hem in het altijd punctueel bevoorraden van tankstations en het voorkomen dat zij zonder brandstof komen te zitten. Voor de consument is het vanzelfsprekend dat hij tijdens een stop bij het tankstation zijn voertuig kan voltanken met benzine of diesel. Chauffeurs zoals Michael zorgen ervoor dat het draait. Hij en zijn collega’s bevoorraden tankstations hiervoor dag en nacht. En als een tankstation toch een keer droog komt te staan? „Dat komt weleens voor“, zegt Michael, „maar die tankstations worden dan door onze disponenten met prioriteit behandeld en sneller bevoorraad.“

Tanken gaat digitaal en analoog 

De interface tussen de tankstations en de planning gaat in veel gevallen gedigitaliseerd: „Bij veel doeltankstations kan onze planning via elektronische peiling de vulniveaus opvragen“, legt Michael uit. Er zijn echter ook nog de oudere varianten, waarbij de chauffeur zelf met een peilstok het vulniveau van de tank peilt en de stand noteert. Als hij terugkomt van zijn rit vindt de registratie plaats, waarbij de disponent alle gegevens invoert in het systeem. Hij weet dan ongeveer welk vulniveau het tankstation op dat moment heeft en kan aan de hand van een algoritme berekenen hoelang het duurt voordat er opnieuw geleverd moet worden of hoeveel het tankstation gemiddeld op een dag verkoopt.

„Ik houd van het onderweg zijn. Ik voel me prettig op de weg.“

Waarom hij zijn werk zo leuk vindt?

„Ik houd van het onderweg zijn. Ik voel me prettig op de weg.“ En hij houdt van de ontspannen manier van werken: „Omdat ik bij de meeste tankstations en ook de tankparken 24 uur per dag terecht kan, blijft de tijdsdruk beperkt.“ 

Lichamelijk moet hij aanpoten bij tankstations waar hij de tanks, die voor een deel ver uit elkaar liggen, direct moet vullen. Hij moet dan met grote krachtsinspanning acht tot negen meter slang meetrekken om bij de tanks te komen. Of het voertuig meerdere keren verzetten. Dan kan het gemiddeld 45 minuten durende bezoek aan de klant weleens uitlopen tot anderhalf uur. 

En de geur? Hoort bij het werk en het is een factor waar je het mee zult moeten doen. „Je komt er af en toe mee in aanraking“, zegt Michael. Wie daar heel gevoelig voor is, kan dit beroep niet uitoefenen.
Michael heeft zijn droombaan gevonden. Hij beschrijft zichzelf als „vrachtwagenchauffeur pur sang“ en voelt zich prettig op weg met zijn lading, waarvoor hij uitstekend is opgeleid.