Dit avontuur mocht niet zonder hen van start gaan

Naar aanleiding van het 30-jarige jubileum van de Rallye Aïcha des Gazelles hebben Pauline Bocquet en Romane Spindler, twee avontuurlijke medewerksters van MAN Truck & Bus Frankrijk, de duinen van de Marokkaanse woestijn bedwongen in een MAN TGE.

De Rallye Aïcha des Gazelles is een race die sinds 1990 in het Marokkaanse achterland plaatsvindt en waaraan alleen vrouwen mogen deelnemen.

„Het is moeilijk om te vertellen wat we allemaal hebben beleefd“, vertelt Pauline over haar eerste deelname aan deze woestijnrally. „Net als ieder ander hadden we momenten van twijfel, blijdschap en teleurstelling.“

Maar om bij het begin te beginnen: toen Pauline hoorde dat MAN Truck & Bus Frankrijk mensen zocht voor de deelname aan de rally met een MAN TGE 4×4, stond zij onmiddellijk in vuur en vlam: „Ik wilde meteen hierop ingaan“, vertelt de jonge vrouw, die bij MAN werkt als digitale projectleider op de afdeling klantenservicemanagement. Ze heeft zich toen inderdaad samen met een collega aangemeld. Toen deze collega afhaakte, kwam Romane in beeld: „Vóór het voorstel van MAN wist ik niets van de inschrijving. Toen ik zag dat de plek vrij was, dacht ik bij mezelf dat ik dit avontuur niet mocht missen“, aldus de medewerkster van de afdeling MAN DigitalServices.

De voorbereidingen moesten net zo snel verlopen als de beslissing om aan de woestijnrace deel te nemen. Daarvoor bezochten de twee coureurs gedurende een weekend een navigatiecursus. Hierbij leerden ze kaartlezen, geografische coördinaten intekenen en het gebruik van een kompas. Tijdens een tweede weekend volgde een offroad-training, waarin ze oefenden met besturen van het voertuig op woestijnachtige trajecten. Naast rijden en navigeren leerden ze bovendien hoe ze een band moesten verwisselen en maakten ze zich vertrouwd met de uitrusting van hun MAN TGE.

„Aangezien de rally meerdere keren werd verschoven, hebben we regelmatig navigatieoefeningen gedaan. Daarnaast hebben we wat tijd met de MAN TGE-trainers doorgebracht om samen werkzaamheden te oefenen die we in de woestijn kunnen uitvoeren, zoals het controleren van vulniveaus of het afdichten van lekkages.“

Natuurlijk waren er vooraf ook twijfels

„Mijn grootste zorg was dat ik alleen in de woestijn zou zijn met een collega die ik nauwelijks kende. Ik was bang om acht dagen van de buitenwereld te zijn afgesneden, zonder contact met mijn dierbaren“, vertelt Romane over haar twijfels voorafgaand aan de rally. Uiteindelijk ging de tijd echter zo snel voorbij dat ze haar dierbaren nauwelijks miste.

Pauline was eerder bang om niet aan alles gedacht te hebben of niet voldoende technische kennis van het voertuig te hebben. Maar ook haar zorgen zijn op geen enkel moment uitgekomen tijdens de rally. En natuurlijk was er naast hun twijfels ook veel voorpret ten aanzien van de woestijnervaring: „Ik keek ernaar uit om mooie landschappen te zien en uit mijn comfortzone te stappen“, herinnert Romane zich. „Na meer dan een jaar lockdown en uitgaansverbod keek ik ernaar uit weer een beetje vrijheid te hebben.“

Haar collega Pauline keek vol spanning uit naar deze volledig nieuwe en uitzonderlijke ervaring. En die deed ze ook op toen het eindelijk zover was: „Ons voertuig bleef meerdere keren steken en moest worden uitgegraven. Met het invallen van de nacht voelden we ons soms totaal verloren; we sliepen alleen in de Marokkaanse woestijn“, vertelt Pauline. Maar zij herinnert zich vooral de menselijke ervaring: „We hebben veel met elkaar kunnen uitwisselen. Eerst alleen onder elkaar, maar vervolgens ook met de andere teams.“

Naast de persoonlijke ervaringen van beide vrouwen behaalden zij ook een meer dan respectabel raceresultaat: ze haalden de vierde plaats in hun categorie en de eerste plaats in het klassement van de deelneemsters die voor het eerst meededen. „We wilden tot het eind volhouden“, zegt Romane. „Uiteindelijk is ons dit gelukt, zonder enige vorm van technische hulp en we hebben een zeer respectabele plaats behaald. We zijn meer dan gelukkig!“

Was dit het dan met de rally-extase van de twee Françaises? „Tijdens de wedstrijd zeiden we dat we het nooit meer zouden doen, omdat het zo vermoeiend was“, aldus Pauline. „Sinds we weer thuis zijn, hopen we nog een keer te kunnen deelnemen“, vertelt ze lachend. En haar medestrijder Romane gaat zelfs nog een stapje verder:

„Sinds ik bij deze rally was, zou ik graag aan de Dakar-rally willen deelnemen. Ik heb geen vrachtwagenrijbewijs, maar het zou een droom zijn!“

Pauline zou in ieder geval ook van de partij zijn: „Op de terugweg beloofden we elkaar dat we deze ervaring voortzetten, door regelmatig samen op avonturen te gaan waarbij we onszelf kunnen overtreffen. De Dakar-rally zou daarvoor ideaal zijn!“