Onbaatzuchtige helpers

De overstromingsramp in Duitsland heeft onvoorstelbare schade aangericht. Veel mensen kwamen om en veel mensen raakten alles kwijt. Onmisbaar voor de wederopbouw was en is de belangeloze inzet waarmee de vele vrijwilligers onvermoeibaar de mensen ter plaatse in de getroffen gebieden helpen, deels tot op de dag van vandaag.

„Voor mij was helpen vanzelfsprekend.“ Beroepschauffeur en Trucker’s World-lid Marco Karg is een van de particuliere hulpverleners die, enkele dagen nadat we de verschrikkelijke beelden uit de overstromingsgebieden zagen, met zijn wagen vertrok om de mensen ter plaatse actief te ondersteunen. Circa vier uur duurt de rit naar Bad Neuenahr-Ahrweiler. Marco en zijn collega, die tevens de jongere chef is van het bouwbedrijf waar Marco al lange tijd werkt, leggen de route af met de vrachtwagen en een 61/2 ton-graafmachine.

„We zijn in het donker aangekomen en konden de omvang totaal niet vermoeden“, herinnert de 37-jarige zich. Pas ’s morgens merken ze hoe rampzalig de situatie ter plaatse is. Vooraf hebben ze een paar contacten gekregen. Ze gaan naar de conciërge van het plaatselijke gymnasium, waar hun hulp dringend nodig is: de hele benedenverdieping van de school is door het water verwoest. „Het was bizar om te zien, zelfs de vloer was opgetild“, zegt Marco. „Vrijwillige hulpverleners hebben het puin met de hand naar buiten gebracht, wij hebben het ingeladen en weggebracht. Er werd nauw samengewerkt.“

Teleurstellend vond Marco de gebrekkige betrokkenheid van overheid en instanties. Des te beter vond hij echter het verloop van de particuliere hulp. Marco en zijn collega zijn van donderdag tot zondag in het crisisgebied. Ze slapen in de school op veldbedden op de tweede verdieping, die niet is aangetast door de overstroming. In die tijd bleef hun eigen werk thuis liggen, maar hun baas steunde de actie volledig.

Er zijn ook veel vriendschappen ontstaan

Bij de tweede hulpactie maakt Marco kennis met Franz Zerle van MAN, die eveneens steeds weer als vrijwillige hulpverlener ter plaatse is. Een waardevolle ontmoeting voor Marco, die het vaktechnische gesprek met de medewerker van MAN waardeert. Bij de derde actie regelt Zerle dat Marco en zijn collega ook wat comfortabeler onderdak vinden in een hotel. Toch vond Marco nooit een reden tot klagen. „De mensen hadden niets meer.“ Dat meemaken veranderde hem ook. Voor veel dingen is hij nu dankbaarder dan eerst.

Ter plaatse helpen hij en zijn team dan ook met het verwijderen van puin uit particuliere huizen. „Toen we naar huis reden, had ik steeds het gevoel dat we de mensen in deze ramp in de steek lieten“, zegt Marco, maar hij zegt er nog achteraan: „We doen wat we kunnen.“ Praten over de ervaringen, vooral met andere hulpverleners, is belangrijk voor Marco en helpt hem bij de verwerking. „Je moet erover praten“, zegt hij. En er zijn ook prachtige vriendschappen ontstaan.

„Het klikte gewoon binnen de groep en we hebben iets klaargespeeld.“

Hijzelf denkt al na over wanneer hij opnieuw in actie kan komen naast zijn werk voor het bouwbedrijf. Belangrijk om te weten: er is nog altijd enorm veel te doen in de overstromingsgebieden. Nog steeds leveren vrijwillige hulpverleners een geweldige bijdrage om de mensen ter plaatse stap voor stap verder te helpen. „Het beste ervan maken om de situatie te verbeteren“, voor Marco vanzelfsprekend en een zaak van het hart. Met deze bijdrage is het beslist niet onze bedoeling om afzonderlijke acties of personen in het bijzonder op de voorgrond te plaatsen. Integendeel, dit verhaal over Marco staat voor alle hulpverleners en hulpverleensters die beroepsmatig of privé de mensen in de getroffen gebieden met hun grote hulpvaardigheid en solidariteit een beetje hoop hebben gegeven, er samen waren toen het nodig was en er nog altijd zijn.